Getuigenissen
“Er is het besef: als ik iets wil, moet ik het nú doen” Else De Cuyper, Zelfstandig grafisch ontwerpster
Else, een zelfstandig grafisch ontwerpster, werd getroffen door borstkanker. Recent is ze terug beperkt aan het werk gegaan, op haar eigen tempo, en ze hoopt dat aan te houden tot de reconstructie die binnenkort gepland staat. Haar doel is om volledig terug aan de slag te gaan tegen het einde van het jaar.
Transcriptie van de getuigenis van Else
Else De Cuyper, zelfstandig grafisch ontwerpster
De moment waarop ik de diagnose kreeg was natuurlijk een moment dat ik niet meer zal vergeten.
In de middagpauze zag ik dat ik een telefoontje had gemist van mijn dokter, dan heb ik haar terug gebeld en ze heeft gezegd: “Het is slecht nieuws, het is kwaadaardige borstkanker.”
Ik weet niet wat erop dat moment door mij heen ging.
Ik doe mijn werk graag, ik identificeer mij grotendeels met mijn werk.
Niet werken is wel een moeilijk gegeven want het neemt een deel van je identiteit weg.
Op een bepaald moment is mijn energieniveau terug meer omhoog gegaan, waren de nevenwerkingen gestabiliseerd. Ik had iets van “ik wil terug aan het werk”.
Ik ben grafisch ontwerper, doe veel uitvoerend werk, maar ik geef af en toe ook opleidingen.
Op een bepaald moment zag ik in de agenda dat er een cursus mogelijk zou doorgaan, als er genoeg inschrijvingen waren.
Dan heb ik voor mezelf een moment genomen: dat is een heel interessant gegeven om terug, op een heel gemakkelijke en laagdrempelige manier terug aan de slag te gaan.
Ik heb wel moeite met focus houden. Maar ik ben wel blij als ik aan het werk ben. Ik ben blij met het resultaat als ik iets gedaan heb. Ik ben van mezelf uit altijd een stresskip geweest, en dat ben ik nu veel minder. We zien wel wat er komt en alles heeft zijn tijd.
Ook heel fel het besef: nu leven.
Als je nu iets wilt, moet je het nu doen.
Als mijn dochter in de cinema vraagt, bij de aftiteling: “Mama, zullen we vooraan gaan dansen?” dan zeg ik: “Ja ik ga mee dansen.” Zo’n gekkigheid.
De moment waarop ik de diagnose kreeg was natuurlijk een moment dat ik niet meer zal vergeten.
In de middagpauze zag ik dat ik een telefoontje had gemist van mijn dokter, dan heb ik haar terug gebeld en ze heeft gezegd: “Het is slecht nieuws, het is kwaadaardige borstkanker.”
Ik weet niet wat erop dat moment door mij heen ging.
Ik doe mijn werk graag, ik identificeer mij grotendeels met mijn werk.
Niet werken is wel een moeilijk gegeven want het neemt een deel van je identiteit weg.
Op een bepaald moment is mijn energieniveau terug meer omhoog gegaan, waren de nevenwerkingen gestabiliseerd. Ik had iets van “ik wil terug aan het werk”.
Ik ben grafisch ontwerper, doe veel uitvoerend werk, maar ik geef af en toe ook opleidingen.
Op een bepaald moment zag ik in de agenda dat er een cursus mogelijk zou doorgaan, als er genoeg inschrijvingen waren.
Dan heb ik voor mezelf een moment genomen: dat is een heel interessant gegeven om terug, op een heel gemakkelijke en laagdrempelige manier terug aan de slag te gaan.
Ik heb wel moeite met focus houden. Maar ik ben wel blij als ik aan het werk ben. Ik ben blij met het resultaat als ik iets gedaan heb. Ik ben van mezelf uit altijd een stresskip geweest, en dat ben ik nu veel minder. We zien wel wat er komt en alles heeft zijn tijd.
Ook heel fel het besef: nu leven.
Als je nu iets wilt, moet je het nu doen.
Als mijn dochter in de cinema vraagt, bij de aftiteling: “Mama, zullen we vooraan gaan dansen?” dan zeg ik: “Ja ik ga mee dansen.” Zo’n gekkigheid.